در طلب

حکومت جمهوری اسلامی در دوران حیات خود، بارها و بارها هواداران خود را وادار به انتخاب بین اسلام (دقیق‌تر: نسخه‌ی حاکمیتی از فقه اسلامی) و وجدان اخلاقی و انسانی خود کرده و می‌کند. محصول این رفتار، معدود هواداران باقی‌مانده‌ای است که به علّت دلبستگی به اسلام، بارها و بارها به وجدان اخلاقی و انسانی خود بی‌اعتنایی کرده‌اند، به‌علاوه‌ی مخالفان و منتقدانی که به علّت انتخاب اخلاق و انسانیت، از اسلام فاصله گرفته‌اند. ماجرای آقای سپنتا نیکنام فقط یکی از موارد بسیار است. کمتر حکومتی اینچنین به نابودی خود کمر بسته است. در طلب...

در طلب...

وقتی شما راه‌های ارتباط از راه دور را برای دیگران فراهم می‌کنید، مثلاً تلفن همراه می‌خرید، آدرس ایمیل می‌سازید یا حساب کاربری در شبکه‌های اجتماعی درست می‌کنید، در قبال این راه‌های ارتباطی مسئولید. به این معنی که لازم است آنها را به‌طور مرتب چک کنید و در صورتی که کسی از طریق یکی از این راه‌ها با شما تماس بگیرد به او پاسخ دهید. البته که لازم نیست پاسخ همواره مثبت باشد. به‌عنوان مثال من به شما ایمیل می‌زنم و از شما درخواستی دارم که نمی‌توانید یا نمی‌خواهید آن را برآورده کنید. در این صورت لازم نیست که پاسخ شما خواسته‌ی من را برآورده کند، ولی لازم است که شما در فرصتی عرفاً قابل قبول به من پاسخ دهید و بنویسید که خواسته‌ی من را برآورده نمی‌کنید. همچنین اگر پاسخ دادن یا برآورده کردن درخواست من فعلاً برای شما مقدور نیست ولی شاید بعداً امکانش برایتان فراهم شود، لازم است که این موضوع را به اطلاع من برسانید. مثلاً پیامک بزنید و بنویسید: «فعلاً سرم شلوغ است و فرصت نمی‌کنم.» این از اوّلیات در آداب استفاده از وسایل ارتباطی است. اگر شما شماره تلفنی به دیگران داده‌اید که آن را جواب نمی‌دهید، یا حساب ایمیلی درست کرده و به دیگران آدرسش را داده‌اید ولی آن را چک نمی‌کنید یا بعضاً جواب ایمیل‌هایی که از شما درخواستی دارند را به هر دلیلی نمی‌دهید، شما فرد بی‌ادب و بی‌شعوری هستید. در طلب...